Ongebluste kalk

Voor mijn project waar ik misschien wel de rest van mijn leven mee bezig kan zijn, verzamel ik klei uit alle windstreken. Omdat ik niet in één jaar de hele wereld af kan reizen, moet ik het doen met klei van vakantie reizen. Natuurlijk ben ik er te laat mee begonnen. Het is nog maar de vraag of ik nogmaals kom op de plaatsen waar ik ooit pottenbakkers heb bezocht. Het maakt het project er niet minder interessant van.

deel van  het verkalkte beeld

Het wordt ook een soort sociaal gebeuren. Mensen die ik vertel waar ik mee bezig ben bieden spontaan aan klei mee te brengen uit landen waar zij naar toe gaan. Zo kreeg ik klei van de oevers van de grootste rivier van Nieuw Zeeland, klei uit Parijs van de oever van de Seine en klei uit Taiwan is onderweg. Het is bijzonder dat ook mensen die geen verstand hebben van pottenbakken of klei spannende pakketjes afleveren. Helaas is het soms alleen maar plakkerig nat zand. 

Soms zit je er zelf ook behoorlijk naast. Ik bracht klei mee uit een vallei op Mallorca. Het werkte lekker. Ik heb alles keurig gewassen en niet te fijn gezeefd. De werkstukjes kwamen uit de oven. Ik was heel tevreden. Een mooie rode en gele kleur. Helaas een week later is er alleen nog gruis over gebleven, gruis met veel witte stippen. Natuurlijk, dit zijn stukjes kalk. Ga je kalk verhitten dan ontstaat ongebluste kalk, na het stoken neemt de poreuze scherf weer water op en de kalk wordt langzaam geblust met als resultaat scheuren door het hele werk heen. Eigenlijk weet je dit soort dingen, maar als je het voor je ogen ziet gebeuren, maakt het net even meer indruk.

Wie weet hoe pottenbakkers, die in vroeger tijd schelpen magering gebruikten, zorgden dat hun potten heel bleven? Mail het me. Ik ben reuze benieuwd.