zondag 8 juni 2014

Rakustoken



Mexicaans beeld door Ruben Ponte Cortes
Kip door Saskia Meijer



















1000º
Wat is rakustoken toch een interessant proces. Je kunt zo goed volgen wat een glazuur doet in de oven. Het is natuurlijk nog beter als ook de werkstukken die uit de oven komen aan de verwachtingen voldoen.  Het uit de oven tillen van het werk blijft spannend. Het is natuurlijk ook niet niks. Een beeldje dat een temperatuur heeft van 1000º even optillen. Zorgen voor goede beschermende kleding, niet zenuwachtig worden en niet in paniek raken, dat is het devies. Maar het blijft spannend, maar dan blijkt dat het leuk spannend is. Ook als je het voor de eerste keer doet. En dan poetsen om het uiteindelijke resultaat te zien. Het kan gebeuren dat er een scheurtje ontstaat in een werk. Dat hoort er allemaal bij. Meestal is dan de spanning op de scherf te groot om de enorme temperatuur schok te overleven. Het is bijna altijd terug te voeren naar het moment van opbouwen van het werkstuk. Jammer dat je pas achteraf ziet waar het fout ging. Je moet dit ervaren als een leer moment en het werken met klei is toch ook een kwestie van ervaring opbouwen. Vaak doen, dan komt het goed.
In open vuur
Zo zijn we ook nog bezig met het archeologisch experiment: kogelpotten van lokale kleisoorten gestookt in open vuur of veldoven. De veldoven hebben we nu onder de knie. Het open vuur blijft een uitdaging. We zijn er nog niet achter of de haarscheurtjes die we in de rand krijgen komt van het vormen van de pot of de manier van stoken. In ons dichtbevolkte land blijft ook het vinden van een stookplaats waar een voldoende groot vuur gestookt kan worden een probleem. We blijven volhouden. Er zijn nu geen potten meer in voorraad voor een stook, dus eerst weer klei prepareren en potten opbouwen. Wordt vervolgd…