Steentijd-steengoed

Werk van Harm geprojecteerd

Steentijd-steengoed bekers

De laatste biscuit oven staat aan gevuld. Dan kan deze week alles geglazuurd worden. Hierna gaan we weer raku stoken. 
Het is ook de tijd voor nieuwe ervaringen. Gisteren een heerlijk dagje kijken hoe Harm van der Zeeuw en Tineke van Gils hun werk maken op de podium dag in Delft. Collega's ontmoeten en lekker verwend worden met kijken hoe mooie keramiek ontstaat. 
Het project voor de steentijd boerderij nadert zijn  voltooiing. De laatste lokale klei wordt gevormd tot een pot. Veel werk. Steentijd mensen hadden kennelijk de tijd. Hier na moet er eerst weer klei gedolven worden.  Het project heb ik ook vertaald naar het heden. Geen handgevormde potten, maar bekers gedraaid en geglazuurd. We leven immers in 2017. De bekers zijn fijn om uit te drinken en ze kunnen in de afwas machine. Daar hoefden die steentijd boeren geen rekening mee te houden.

Toch waren ze goed met klei. Ik ben er nog steeds niet uit hoe ze het voor elkaar kregen bakplaten te maken met grote kiezels zonder dat deze direct scheurden. Er blijf nog steeds wat te onderzoeken dus.

Kwarts magering of keien?

scheurtjes boven de stenen

In de Vlaardingen cultuur (3.500 v.Chr. en 2.500 v.Chr) werden bakplaten gebruikt. Een centimeter of twee tot drie dik en met heel grove magering. Ook potten werden met dezelfde kwarts gemagerd. Als je dan replica's gaat maken wil je de opgegraven scherven zo goed mogelijk benaderen, maar mijn hemel, hoe deden ze dat. De stukjes kwarts hebben van mij de naam keien gekregen. De grootte is drie tot zes millimeter. In de potten met hun dunne wand gaat het wel goed, maar in de dikke bakplaten? Ik blijf de scheurtjes maar dicht smeren en versterken. Ik vrees dat ik dat moet blijven doen tot ze helemaal droog zijn. Hadden die steentijd mensen niks anders te doen of misschien hadden ze betere klei? Jammer dat zo'n opgegraven pot niet kan praten. Ik zou wel graag even met hem overleggen.

Scherf opgegraven in Leidschendam

We moeten het er maar mee doen. De laatste lokale klei staat te weken en is bijna klaar voor de zeef. Als dit op is, moeten we weer op zoek. Eerst maar eens de rakucursus en daarna ga ik weer lekker draaien voor de houtstook bij Kleispul.

Nieuwe oude potten

Vuurtjes moeten hier in een tonnetje

Voorraadpotten, halskraagflesjes en bakplaten

Een aantal potten voor het steentijd huis in Vlaardingen staan klaar om afgeleverd te worden. Handvormen is eigenlijk heerlijk rustgevend, maar toch….. het schiet slecht op. Draaien is toch ook wel heel relaxt en je zet in een middagje iets meer potten overeind.  Alleen het lijkt niet zo authentiek. Op de eerste plaats de klei. Werken met lokale klei die je zelf prepareert en ook nog in een open vuur stookt geeft een betere gelijkenis met het origineel. Wel opvallend is hoeveel moeite het kost om de lokale klei te delven, te wassen, zeven, walken, mageren tot je een goede kleimassa hebt gekregen. Je hebt veel nodig want als je dan lekker bezig bent en het blijkt dat je toch nog iets te kort komt begint het werk weer overnieuw. Ik mis dan de broodjes klei waar altijd genoeg van in voorraad is. Plastic eraf, beetje walken en je kan door.

Haast moet je niet hebben en natuurlijk is dit soort werk echt zomer werk. De laatste pot die ik gemaakt heb staat nu in de kamer te drogen en ik wacht zeker tot het warmer is voor ik meer werk maak want roeren in en zeven van ijskoude kleipap is geen pretje.