Gelukkig Nieuwjaar

Ik wil alle lezers een paar fijne dagen toewensen en een gelukkig en creatief 2013. Ik wens u een goede gezondheid en verder alles waar u blij van wordt. De expositie van 16 december was een groot succes. We kijken er met veel voldoening op terug. De werkstukken van Ria Bak oogstten veel bewondering. Gezien computerproblemen laten de foto’s nog even op zich wachten, maar natuurlijk worden ze straks gepubliceerd op de site. Hou dit blog in de gaten.

Schikking Ria Bak

Het atelier is weer werkplaats geworden, maar is nu even in winterrust. Even tijd om te genieten met familie en vrienden. Het atelier staat weer klaar voor het nieuwe seizoen. We starten weer op 7 januari. Ik hoop u weer te ontmoeten in het atelier.

Kerst expositie 16 december

Keramiek en ikebana
Bijna is het zover. Enkele werkstukken moeten nog klaar gemaakt worden voor een laatste glazuurstook. Langzaam maar zeker worden de werkstukken ingeleverd voor de expositie. Het is altijd weer verrassend wat er allemaal binnenkomt. Als alles bij elkaar staat blijkt ook weer hoe divers het werk is en hoe hard er gewerkt is. Mijn laatste ikebanaschalen gaan vandaag de oven in. Zo is er een uitgebreide selectie waar Ria uit kan kiezen voor haar schikkingen. Ria komt deze week overleggen welke vazen en schalen zij het beste kan gebruiken. Dan komt voor haar het uitzoeken en inkopen van de juiste materialen en voor mij het opruimen en schoonmaken van het atelier. De draaischijven zullen ook nu weer dienst gaan doen als tafels voor de werkstukken en ikebanaschikkingen.Tot ziens op 16 december .

Schikking Ria Bak

Expositie op zondag 16 december

Bijna is het zover., nog twee maal glazuur stoken voor de laatste werkstukken. Spannend of het allemaal lukt. Daarna begint een grote klus, de grote schoonmaak. Hoe netjes er ook gewerkt wordt in het atelier, voor de expositie zal er opgeruimd moeten worden. De draaischijven worden tafels waarop de werkstukken geëxposeerd worden. Ria Bak komt bloemschikken. Deze week 

Eenmaal, andermaal

De porseleinschatten van Willem Bal staan uitgestald in het Zeeuws museum in Middelburg. Willem Bal was antiquair en verzamelaar van porselein. Hij ging in eerste instantie in eigen land de boer op om “mooi” porselein te vinden. Later, reisde hij daarvoor ook steeds vaker naar het buitenland. Willem Bal had naast een uitzonderlijke kennis een goed oog voor “mooi”  Op deze manier ontstond een unieke verzameling. Na zijn dood in 1962 liet hij zijn porselein na aan de Staat der Nederlanden met als voorwaarde dat de verzameling in het Zeeuws Museum tentoongesteld zou worden. Nu is het zover.

Jaloers makende perfectie van de makers van de schitterde voorwerpen. Heerlijk om tussen de vitrines te dwalen. Ja, die Willem Bal had er verstand van.

Parelroute

Als ik  vandaag naar buiten kijk, naar de regen, denk ik: Wat hebben we gisteren een geluk gehad met het weer. Het was een drukke dag met veel aanloop. Het leuke is dat de bezoekers allemaal bewust kozen voor een bezoekje aan het keramiekatelier en erg geïnteresseerd waren in het proces van draaien en handvormen. Diverse deelnemers hebben even achter de draaischijf gezeten om het gevoel van de klei te ervaren. Of en hoe groot de potjes dan worden is bijzaak. Het gevoel van zachte klei die door je handen gaat is een ervaring als geen ander.

Parelroute, 28 oktober

Iets interessants bezoeken bij het ingaan van de winter??? In de nacht van 27 op 28 oktober gaat de wintertijd weer in. Voor de winterrust ingaat of juist voor de december drukte  organiseert Stichting BOOG de jaarlijkse Parelroute op zondag 28 oktober. De "Parels van Ypenburg"zijn niet alleen ateliers van kunstenaars, ook mensen die hun passie willen delen of hun talent willen laten zien doen mee. De feestelijke opening is om 11 uur in de bibliotheek van Ypenburg. Iedereen is uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn. Hier liggen ook de route boekjes voor u klaar. De ateliers zijn te herkennen aan de vlag en de parelkleurige ballonnen. Ik De Mattenschuur is er gelegenheid om achter de draaischijf plaats te nemen om te ervaren hoe fijn "klei in de handen" voelt.
Misschien tot zondag!

Herfst

De cursussen zijn weer van begonnen. Iedereen is druk bezig zijn of haar creaties te maken. Ook wordt er al weer nagedacht over de werkstukken die straks in december op de expositie komen te staan. Herfst is ook de tijd om een mooie herfsttafel in te richten.  Door de mooie vorm en kleur van kastanjes, eikels en blad kwam ik op het idee een herfstvaas te maken. Gemakkelijk te maken en geschikt voor een mooie schikking.

Het proces is simpel.

Maak een mooie plak van rode klei.

Draai hem om een stok en sluit de naad..

Maak reliëf met boomschors.

Haal de stok eruit en smeer de vaas in met as.

Drogen, stoken, een mooie tak zoeken en je hebt je herfstarrangement.

september

De vakantie zit er voor de meesten van ons weer op. Een nieuw seizoen keramiek gaat beginnen. Natuurlijk heb ik in de zomer niet stilgezeten. Zie de foto van de ikebana schaal.
De cursus start in de week van 10 september. De lessen zijn weer op maandag en woensdagavond en op woensdagmorgen. De zomer was weer de tijd om inspiratie op te doen. Er zijn zoveel technieken mogelijk. De majolica techniek krijgt nu even voorrang in de experimenten. Deze techniek is ook heel geschikt voor kindertekeningen.
De houtoven waar ik al lang van droom is nog even uitgesteld, maar de zoektocht naar de juiste grootte wordt voortgezet.
Een volgend project op archeologisch terrein is het maken van een kogelpot en het stoken in open vuur. Iedereen die belangstelling heeft om mee te doen moet even een mailtje sturen.

madoka schaal

We kunnen er weer een mooi seizoen van maken met als afsluiting de expositie keramiek en ikebana op 16 december.

Glazuurproeven

glazuurproeven

De laatste rakuproeven zijn gestookt. Niet alles is er uit gekomen zoals gehoopt, maar de aanknopingspunten om verder te gaan zijn er. We hebben van twee glazuren heel mooie proefplaatjes gerealiseerd. Op de schoorstenen viel het tegen. Glazuur ontwerpen vraagt doorzettingsvermogen. Natuurlijk gaan we er mee door, maar nu eerst even pauze. De agenda voor september is gemaakt, nog een laatste glazuur stook en dan is het vakantie, een mooie gelegenheid om informatie te verzamelen over middeleeuwse kogelpotten. Deze zijn  handgevormd, gedraaid en half om half. De vakantie is de tijd om hier ontspannen mee aan de slag te gaan, want een vakantie helemaal zonder klei kan ik me niet indenken.

De oven gaat open!

een deel van het resultaat

Gisteravond is het resultaat van ons harde werken zichtbaar geworden. De oven werd geopend. Het resultaat was overweldigend. Niets is gebroken tijdens het stoken. Het vuur heeft sporen achter gelaten, maar dat is precies wat je wilt. De gepolijste pot heeft mooie vlamsporen, die extra tot hun recht komen na de laatste poetsbeurt.

Wat zijn we blij met het resultaat. Het blijkt dus goed te werken: klei delven, drogen, wassen, zeven en dan vermageren met chamotte van eerdere mislukte potten. Het hand opbouwen is lastiger met deze kleisoorten, en met primitief gereedschap, maar het resultaat is wel dat het de heftige stook overleeft.

mijn potten geïnspireerd op oude vormen

Dit experiment smaakt naar meer. Gelukkig is er nog wat klei over.


De rode pot is gemaakt van rivierklei gewonnen langs de Waal. De andere potten zijn gemaakt van zeeklei uit een diepere laag opgegraven tussen Delft en Rijswijk van een plek waar lang geleden de strandwallen lagen.
Een volgende keer wil ik toch ook proberen om wat meer reducerend te stoken.

Ovenweekend

zondagmorgen

Wat een weekend. Het archeologisch experiment keramiek stoken in de veldoven van Helinium is gedaan. Het resultaat, daar moeten we nog op wachten. Door het natte weer en daardoor de vochtige plaggen duurde het opstoken langer dan verwacht. Zondagmorgen, het moment dat we volgens planning de oven open zouden maken was de oven inhoud nog roodgloeiend. Geduld, geduld, ijzertijd kent geen klok met strakke planning. De deelnemers hebben de agenda’s naast elkaar gelegd en er is besloten dat de opening in de loop van de week plaats vindt. Gek natuurlijk, ijzertijd mensen keken naar de omstandigheden en wij in onze agenda. Maar ja, wij leven nu.

Ik ben heel benieuwd of de zelf gedolven klei het gehouden heeft. Het heeft veel energie gekost om deze klei te prepareren. Als het niet werkt moeten we op zoek naar een andere vindplaats. Natuurlijk wel in de buurt, want onze vroegere streekgenoten gingen de klei niet mijlen ver halen. Volgende week weten we meer.

Het oven bouwen ging boven verwachting. De goede voorbereiding was een groot pluspunt. Vrijdagmiddag hebben we het veld bedrijfsklaar gemaakt, plaggen gestoken, hout gehakt en voldoende fijne brandstof verzameld. Hierdoor konden we zaterdagmorgen snel van start met het droogstoken van de vuurplaats en het opwarmen van de werkstukken. Het stoken verliep wat langzamer dan het plan, maar ik hoop dat dat de potten ten goede is gekomen. Nu is het afwachten, spannend!

juni

werk en foto Ank Vogel

Zondagmorgen 10 juni, buiten schijnt de zon. Op het terras en en in het atelier hangt de geur van de rakustook, een mooie herinnering aan gisteren. Helaas was het weer niet geweldig. De stoere stokers bleven en na de middag stopte het gelukkig met regenen. Door het koude, winderige weer duurde het wat langer dan gepland, maar om half vijf waren de laatste werkstukken uit de oven. Wat een tegenstelling, de woensdagstook in stralend weer, lekker warm en zonnig en nu regen en wind.

Het is een drukke maand. Het is interessant om de werkstukken die hier in de oven gestookt zijn in hun bedoelde setting te zien. Vrijdag avond was de opening van de solo expositie van Maurice in Onomatopee in Eindhoven. Dan blijkt dat de bakstenen, die we gemaakt hebben toch niet zomaar bakstenen zijn.

30 juni is de examenexpositie van De Vrije Academie BeeldendeKunst tevens diploma uitreiking. Ook daar staat werk dat hier uit de oven is gekomen. Het is de moeite waard om er een kijkje te nemen.

Deze week staat het onderzoek naar lokale kleien op het programma. Want zoals elke keramist wel weet: de ene klei is de andere niet. Ik draai kleine potjes als eerste onderzoekje. Om direct groot vraagt  wel erg veel energie. Vrijdag kan ik nog wat klei ophalen uit een opgravingterrein in Oegstgeest. Waarschijnlijk zal deze klei ongeveer dezelfde eigenschappen hebben als die uit de binnenstad van Leiden. Een proefje zal het uitwijzen.

Vandaag is de laatste dag van de expositie in Tent in Rotterdam. Ook daar is werk van Maurice te zien. Ik kan deze nog bezoeken, op de valreep.

 detail werk Maurice

bakstenen

De eerste bakstenen voor het kunstproject zijn uit de oven. Het maken ervan was een enorme klus ook voor de oven. De zelf gedolven klei uit Denemarken is wel heel apart spul. Ik werk regelmatig met kleisoorten van diverse vindplaatsen. Soms was ik het, maar voor bakstenen leek ons dat niet nodig. Een baksteen van de Deense klei weegt voor het stoken anderhalve kilo, terwijl de exemplaren van onze zelf gedolven klei uit Maasland maar 875 gram wegen. De kleur van de gele Deense stenen is bijzonder mooi rood na het stoken. De verwachting is dat de volgende ovenlading lichter gekleurde stenen zal geven. Ze zullen het goed doen op de expositie: We Can Make It If We Try. De kunstenaars zijn tevreden over het resultaat.

Draaiweek

Het atelier staat vol biscuit gestookt werk: klaar voor de stookdagen. Deze week gaan we de laatste werkstukken afmaken. Volgende week is de draaiweek. Tijdens deze week is er mooi gelegenheid om de laatste raku werkstukken biscuit te stoken.
De draaiers gaan aan de slag met draaiklei. Rakuklei zou wat te veel gevraagd zijn voor de handen van de deelnemers. Het doel van de draaiweek is niet om zo veel mogelijk werkstukken te maken maar om draaitechnieken te leren en te oefenen om er thuis verder mee aan de slag te gaan. Een drukke periode met hopelijk toch even tijd om met Hemelvaart een keramiekmarkt te bezoeken.

De bovenkant van de stad

Dit is het domein van vogels en katten. Heel soms als we er veel moeite voor doen, mogen we er van mee genieten. We moeten dan wel een uitkijkpost beklimmen. Zijn we eenmaal boven dan ontvouwt zich vaak een fascinerend uitzicht. Let eens op de schoorstenen. Deze mooie vormen vragen om er iets mee te doen. De eerste aanzet is er. Er staan inmiddels diverse proefobjecten te wachten op de raku proevenstook. Kijken wat hier uit komt voor we verder gaan. Spannend!!

Klei uit Nederlandse bodem

Eindelijk, eindelijk de klei uit Nederlandse bodem gewassen. Wat een werk zeg, eerst fijn verdelen, wat op zich nog niet eenvoudig was, dan laten drogen, in water uiteen laten vallen, wassen, afromen, overgieten, wassen, zeven en weer uit laten zakken tot het walkbaar is. Dan begint het walken, niet een keer, maar net zolang tot er een zekere cohesie in de klei komt. Alles ligt nu in plastic verpakt te wachten tot er replica's van historische potten van gedraaid worden. Nu nog chamotte maken van dezelfde klei, maar ik moet eerst even adem halen. Wat zijn wij verwend met onze toeleveranciers: kant en klare klei uit een pak!

Een spontaan kunstwerk

Vandaag heb ik gedemonstreerd op De Freinetschool in Delft voor de Klavertjes.

Eerst mocht iedereen klei in zijn handen voelen, een beetje knijpen en een beetje trekken. Even ervaren wat ongebakken klei is. Daarna de tegenstelling: Hoe voelt een gebakken potje.
Wat is klei toch een heerlijk materiaal. Je kunt het kneden en vormen, daarna drogen, in de oven stoken en dan………heb je een lekker stevig stenen voorwerp.
Het leukste voor een echte draaier is natuurlijk het draaien zelf. Klei, een beetje water en een draaischijf, meer is niet nodig. “Het lijkt op toveren. Hoe doe je dat? Maak eens een echt grote. Mag ik ook?”
Met 23 kinderen en een draaischijf is dat een beetje moeilijk. “Ik geef het potje door zodat je het in je hand kan houden. Ook bij de laatste grote pot mogen jullie voelen hoe de klei voelt als er een pot van is gedraaid. “
En zo ontstaat er een spontaan kunstwerk.

We gaan weer rakustoken

Heerlijk, de zon laat zich van zijn beste kant zien. Onmiddellijk ontstaat de zin om buiten te stoken. We gaan het weer organiseren. Natuurlijk moeten er eerst werkstukken gemaakt worden. Daar trekken we vijf keer voor uit en dan lekker stoken met waarschijnlijk weer mooie resultaten. Op ronde vormen ontstaat de mooiste craquelé. Zeker als het een mens is.

Dansende potten

Het draaiweekend was een succes. We hebben vooral op de techniek gelet. De beginners hebben een eerste grote stap gemaakt. Zij kunnen nu centreren en hebben de basis van het optrekken geleerd zodat zij zelf verder kunnen. In de loop van het weekend stonden er steeds minder dansende potten op de schijf. De draaiers in het weekend beschouwen dat als een pluspunt.

Het vakantiegroepje later deze week vond swingende potten het einde. Hoe meer salsa bewegingen de pot maakte, hoe groter de pret. Heerlijk om zes jaar te zijn en gewoon te  accepteren wat de klei doet. Lekker vieze vingers maken en tot slot, geïnspireerd door de dansende potten nog een gracieuze ballerina kleien.

Voor beide groepen geldt: het resultaat telt mee, maar de weg er naar toe geeft het meeste plezier.