Fijne feestdagen

Met het gezicht naar de zon

Ria aan het werk

De expositie is voorbij. Wat een succes. Ik heb genoten van alle gezellige enthousiaste mensen die kwamen kijken.  Tussen de donkere regendagen door werden wij getrakteerd op een heerlijk zonnige dag.  Het was goed toeven in de tuin tussen de metalen beelden van Ben  Jansen.  Het blijft natuurlijk winter, werd je toch wat te koud dan was het tijd om binnen warm te worden, wat te drinken en te snoepen om daarna de binnen expositie te bekijken.
Ria verzorgt al een aantal jaren de ikebana schikkingen, maar het is steeds weer verrassend  hoe bijzonder zij van vaas en bloemen  een kunstwerk kan maken.  De foto's moeten nog uit gezocht worden, maar kijkt u af en toe op de site. Hier worden de foto's van vorig jaar vervangen door de nieuwe van dit jaar. De werkstukken van de cursisten waren natuurlijk heel divers, van  draaiwerk van echte beginners, nog nooit klei aangeraakt, tot beelden van de meer ervaren deelnemers.

Het was veel werk om de ruimtes om te toveren tot een galerie, maar het was de moeite waard. Deze maandag heb ik besteed om van het atelier weer een werkplaats te maken.  Het ziet er nog wel  heel schoon en ongebruikt uit. Dat is ook wel heel vreemd, ik durf bijna niet te gaan draaien, maar eenmaal achter de schijf zal het weer gauw vertrouwd zijn en het heel schone verdwenen.

Voor ieder die dit leest, fijne feestdagen en een gezond en creatief  jaar 2015.

Weer terug uit Bangladesh is het weer even wennen. De klok en het weer maar ook de rustige mensen zijn een wereld van verschil. Om het allemaal even op te schrijven wat er anders is, wat ik heb meegemaakt, hoe ik communiceerde met mensen die een totaal andere taal en ander schrift hebben. Het was boeiend. De mensen zijn zo aardig. Het is heel grappig dat er nu mobieltjes zijn. Ik heb altijd al aan bijzondere mensen onderweg gevraagd of ik ze mocht fotograferen. Nu met de mobieltjes werd ik ook zelf gefotografeerd. Voor daar ben ik immers de exoot.

Ik heb gedraaid!!! Het stelde natuurlijk niet zo heel veel voor. Eerst de schijf langzaam op gang brengen en dan proberen de aandrijfstok in het voorbij vliegende gat te steken. De eerste keren stond de schijf al weer stil voor het lukte, maar oefening baart kunst.
Het op afstand een pot draaien ook al is de klei nog zo zacht is een aparte uitdaging. Uiteindelijk bleven er drie kleine potjes over. Ze zijn ook meegegaan in de gigantische veldoven. Zo’n oven bouwen is een kunst op zich. Het verslag volgt. Ik wil graag Eveline bedanken dat ze me deze bijzondere plaats heeft laten zien. De bewoners van Afroza’s place, de Stichting Niketan dat ik in Afroza’s place mocht logeren en alle Bengalen met Ecclas en de pottenbakker voorop, die mij een onvergetelijke vakantie hebben bezorgd.