Fijne feestdagen

Met het gezicht naar de zon

Ria aan het werk

De expositie is voorbij. Wat een succes. Ik heb genoten van alle gezellige enthousiaste mensen die kwamen kijken.  Tussen de donkere regendagen door werden wij getrakteerd op een heerlijk zonnige dag.  Het was goed toeven in de tuin tussen de metalen beelden van Ben  Jansen.  Het blijft natuurlijk winter, werd je toch wat te koud dan was het tijd om binnen warm te worden, wat te drinken en te snoepen om daarna de binnen expositie te bekijken.
Ria verzorgt al een aantal jaren de ikebana schikkingen, maar het is steeds weer verrassend  hoe bijzonder zij van vaas en bloemen  een kunstwerk kan maken.  De foto's moeten nog uit gezocht worden, maar kijkt u af en toe op de site. Hier worden de foto's van vorig jaar vervangen door de nieuwe van dit jaar. De werkstukken van de cursisten waren natuurlijk heel divers, van  draaiwerk van echte beginners, nog nooit klei aangeraakt, tot beelden van de meer ervaren deelnemers.

Het was veel werk om de ruimtes om te toveren tot een galerie, maar het was de moeite waard. Deze maandag heb ik besteed om van het atelier weer een werkplaats te maken.  Het ziet er nog wel  heel schoon en ongebruikt uit. Dat is ook wel heel vreemd, ik durf bijna niet te gaan draaien, maar eenmaal achter de schijf zal het weer gauw vertrouwd zijn en het heel schone verdwenen.

Voor ieder die dit leest, fijne feestdagen en een gezond en creatief  jaar 2015.

Weer terug uit Bangladesh is het weer even wennen. De klok en het weer maar ook de rustige mensen zijn een wereld van verschil. Om het allemaal even op te schrijven wat er anders is, wat ik heb meegemaakt, hoe ik communiceerde met mensen die een totaal andere taal en ander schrift hebben. Het was boeiend. De mensen zijn zo aardig. Het is heel grappig dat er nu mobieltjes zijn. Ik heb altijd al aan bijzondere mensen onderweg gevraagd of ik ze mocht fotograferen. Nu met de mobieltjes werd ik ook zelf gefotografeerd. Voor daar ben ik immers de exoot.

Ik heb gedraaid!!! Het stelde natuurlijk niet zo heel veel voor. Eerst de schijf langzaam op gang brengen en dan proberen de aandrijfstok in het voorbij vliegende gat te steken. De eerste keren stond de schijf al weer stil voor het lukte, maar oefening baart kunst.
Het op afstand een pot draaien ook al is de klei nog zo zacht is een aparte uitdaging. Uiteindelijk bleven er drie kleine potjes over. Ze zijn ook meegegaan in de gigantische veldoven. Zo’n oven bouwen is een kunst op zich. Het verslag volgt. Ik wil graag Eveline bedanken dat ze me deze bijzondere plaats heeft laten zien. De bewoners van Afroza’s place, de Stichting Niketan dat ik in Afroza’s place mocht logeren en alle Bengalen met Ecclas en de pottenbakker voorop, die mij een onvergetelijke vakantie hebben bezorgd.

Engelen

Het belangrijke begin  is gemaakt

December komt eraan.  Het is nog vroeg, maar toch al tijd om aan kerst te denken.  Klei is een langzaam materiaal. vormen, drogen, stoken, glazuren en dan nog een keer stoken.  Het neemt allemaal tijd en natuurlijk zijn er ook nog andere zaken die de aandacht vragen.  De voorbereidingen voor de expositie, opdrachten voor sinterklaas kadootjes  en als dan een blessure de planning overhoop haalt, moet je wel eens schipperen. Gelukkig kan de studiereis doorgang vinden. Nu maar hopen dat de enkelblessure het werken op de schopschijf niet belemmerd.  Ik ben toch al benieuwd hoe dat zal gaan. Het is jaren geleden dat ik op zo'n schijf gedraaid heb. Hopelijk gaat het me nog steeds goed af. Even afwachten maar.  Over een week of drie komt het verslag.

Pareldag

met een beetje hulp...

Door een ongelukkige of onhandige val  loop ik nu op krukken. Morgen is het Pareldag en helaas  kan ik niet naar de officiële opening. gelukkig is er iemand zo lief om me zondagmiddag te assisteren zodat de openingstijden ongewijzigd blijven, van twaalf tot vijf uur. Natuurlijk kan er gedraaid worden door de liefhebbers, ik kan het niet helemaal voordoen,  maar dat biedt weer een kans om het zelf van het begin tot einde te ervaren.  U bent van harte welkom!

Bangladesh

Bengaalse pot

Het gaat door. De studiereis naar Bangladesh is geboekt! We zijn welkom in Afroza's Place, het gastenverblijf van  de stichting Niketan.  Nu denken mensen misschien: Moeten de Bengalen niet van ons leren? Nee, het is precies andersom. De pottenbakkers daar zijn met de tijd meegegaan, maar hebben de oude technieken in ere gehouden. Nu ik veel met experimentele archeologie bezig ben lijkt het belangrijk om eens te zien en ervaren hoe het is als je geen pyrometer en kegels hebt om een oven te stoken. Waarom heb je die ook nodig als je stoker aan de vlammen kan zien of de oven goed is. Ik ben heel benieuwd.  Er wordt nog traditioneel met hout gestookt zoals vroeger hier.  Hoe de opbouw van de potten precies in zijn werk gaat, ga ik ook ervaren. Alle potten zijn rond aan de onderkant, een interessant fenomeen waarvan ik heel benieuwd ben waarom dit altijd zo gebleven is. Hier hebben de kogelpotten in de loop van de tijd een ontwikkeling doorgemaakt van knijpvoetjes naar pootjes. Misschien kom ik er achter, misschien is het gewoon traditie. Een kogelpot was een goed functionerende vorm. Ook in onze streken heeft hij lange tijd dienst gedaan in zijn ronde vorm. Waarom zou je deze vorm dan veranderen?  Er blijven vragen genoeg over om onderzoek naar te doen.

Herfst

Herder met een grote kudde

Het is nog een beetje vroeg om nu al aan kerst te denken. Toch is het een goed idee om nu te beginnen als je een kerstgroep wilt maken. Ik zou zeggen begin met Jozef, Maria en het kind. Elk jaar is er dan gelegenheid de groep uit te breiden. Uiteindelijk heb je dan de groep compleet. Het is fijn als de herders ook een echte kudde hebben.   Zes schapen voor twee herders is wat magertjes. Dat kan een herder ook wel alleen af. Zo kan het gebeuren dat de arme herder slechts een paar schapen heeft,  maar dat er rond de stal ook een grote kudde graast.  Dit jaar is de hond er bij gekomen en gaan we toch ook zorgen dat het de arme herder wat beter gaat.

Herfstbladeren

Er zijn op het ogenblik nog gave grote bladeren. Dit hebben we te danken aan het mooie weer. Nu is de tijd om er een van klei te maken. Lukt dit niet dan  kan er altijd een besteld worden in het atelier of bij Anja. De herfsttafel wordt er zoveel fraaier van.

Kleipers

nu nog schoon

De vakantie is bijna voorbij. In juli heb ik een nieuwe kleipers gekocht met het idee heel hard te gaan werken, maar… Het was zulk mooi weer, de tuin lokte te veel. Ik wilde nog een paar kogelpotten maken. Nog een keertje mee meedoen met een archeologisch experiment en zo waren er veel dingen waardoor het werken er een beetje bij inschoot.  Ik heb niet veel met de handen in de klei gezeten, tenminste niet in het atelier, wel in een interessante opgraving en daar heb ik weer klei verzameld voor mijn levenslange project. Ik mag wel heel oud worden wil dit project ooit af komen., maar het geeft zoveel plezier om er mee bezig te zijn.

Morgen gaan we nog weer verder met het archeologisch project en volgende week langzaam maar zeker weer achter de draaischijf.

Een werkende schooloven!

Vakantie, maar ik ben voor die tijd nog even  naar de schooloven van de Freinetschool in Delft wezen kijken. Hij moet weer gaan draaien!  Hoera, hoera, er is ook nog een school die de kinderen het genot van boetseren niet wil onthouden. 

Een enthousiaste vader schroefde gelijk de kap eraf.  Op de vraag van de juf: "Waarom doe je dat?" kwam het antwoord:" Even kijken hoe het werkt" Simpel toch?

Alle spiralen zijn doorgemeten en we weten dat hij het nog goed doet.

Het is een ouwetje  en een stookschema is natuurlijk al lang verloren gegaan. Er zitten twee knoppen op met elk drie standen. Het plan is om een dagje proef te draaien,  met inhoud natuurlijk,  om een mooie stookcurve te kunnen vast stellen. Het is nog maar vier schooldagen en dan gaat het gebouw dicht voor de vakantie. In september wordt dit verhaal zeker vervolgd en maken de kinderen  mooie werkstukken, die een iets langer leven beschoren zijn omdat ze ook gebakken zijn.

Elke school die de kinderen wil laten kleien moet gesteund worden. Het is immers zo'n interessant en spannend materiaal!