Gisteren heb ik potjes gedraaid van klei uit Thailand. Wat is het
toch leuk als mensen op reis aan je denken en de moeite nemen om op een rivieroever
klei in een zakje te doen als cadeautje voor mij. Is het klei? dat is altijd weer de vraag, maar
het is zo lief dat mensen dit voor je doen. Ook al is het soms alleen maar kleiig zand. De volgende vraag is, kan je er
wat mee. Deze keer kon ik wonder boven wonder mijn lang-hoop-ik-te-leven
project weer uitbreiden. Drie kleuren klei uit noord Thailand Van de rest heb
ik potjes gedraaid. Ik weet niet hoe het voelt om met je handen in de hopjes
vla te zitten, maar ik stel me zo voor dat draaien met deze "klei" er
veel op lijkt. De potjes staan te drogen. Als ik het heel langzaam doe blijven
ze misschien wel heel.
De pottenbakkers in Thailand zullen vast wel een betere
kleiput gebruiken, maar ik heb toch maar een voorwerp gemaakt van klei uit de
Mekong en de Pay river.
